το κενό.το απόλυτο

δε σου λείπω;
καθόλου;
που πήγαν αυτά που μου 'λεγες;
τόσο ψεύτικα όλα;
που ήμουν εγώ;
γιατί δεν τα κατάλαβα;
γιατί μ'άφησες έτσι:
ζητάω πολλά;
μίλα.
πες μου τι έκανα λάθος
δε ζητάω λύπηση
μια εξήγηση μόνο
που ποτέ δεν έδωσες
και τώρα φεύγεις
αλλού
για πάντα
ούτε αντίο δεν μπορώ να σου πω
αλλά θέλω
αλλά δε θες
αλλά γιατί;
αλλά δε μου λες
ποτέ.
σαν να μην υπήρξα.
ποτέ.
σαν να μην με γνώρισες.
ποτέ.
σαν να ήμουν ένα τίποτα.
γιατί;
βλέπεις ξες μόνο λόγια
μόνο.
τα ξες καλά
πολύ καλά όμως.
...σε λυπάμαι
αλλά μαζί και εμένα
άλλαξα.
με άλλαξες
λοιπόν αντίο.να σαι καλά.όπου και να σαι.αντίο.δε θα το δεις.το ξέρω.όμως νοιώθω σαν να στο πα.σε λίγο θα σε έχω ξεχάσει.εσύ; με έχεις ήδη ξεχάσει.δεν πειράζει. να σαι καλά.αντίο. 


ένα κομμάτι που μ'αρέσει να το ακούω το καλοκαίρι στη θάλασσα.παλιό αλλά.

I step off the train
I'm walkin' down your street again
And pass your door
But you don't live there anymore
It's years since you've been there
And now you've disappeared somewhere
Like outer space
You've found some better place

And I miss you
(Like the deserts miss the rain)
And I miss you
Oh
(Like the deserts miss the rain)

Could you be dead?
You always were two steps ahead
Of ev'ryone
We'd walk behind while you would run
I look up at your house
And I can almost hear you shout, down to me
Where I always used to be

And I miss you
(Like the deserts miss the rain)
And I miss you
(Like the deserts miss the rain)

Back on the train
I ask why did I come again
Can I confess?
I've been hangin' 'round your old address
And the years have proved
To offer nothin' since you moved
You're long gone
But I can't move on

And I miss you
Oh-oh (Like the deserts miss the rain)
And I miss you, yeah
(Like the deserts miss the rain) And I miss you

I step off the train
I'm walkin' down your street again
Pass your door
I guess you don't live there anymore
It's years since you've been there
And now you've disappeared somewhere
Like outer space
You've found some better place

And I miss you
(Like the deserts miss the rain)
And I miss you, yeah
(Like the deserts miss the rain)
And I miss you, and I miss you
(Like the deserts miss the rain)
And I miss you, yeah
(Like the deserts miss the rain)

Deserts miss the rain
(Like the deserts miss the rain) Like the deserts miss the rain
(Like the deserts miss the rain)

Στόχοι.

Στόχος: (ο) ουσ. το αντικείμενο της σκόπευσης, το σημάδι || (μτφ.) σκοπός στον οποίο αποβλέπει κανείς || πρόσωπο ή αντικείμενο προς το οποίο κατευθύνεται ορισμένη ενέργεια 

'Όλοι μας βάζουμε στόχους, ακόμη και χωρίς να το θέλουμε, χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Να πάμε διακοπές, να περάσουμε στη σχολή που θέλουμε, να πάρουμε ένα πτυχίο, να βάλουμε ό,τι πιο όμορφο το βράδυ στη βόλτα, να κερδίσουμε κάποιον/κάποια. Οκ τον βάλαμε τον στόχο κάναμε ότι μπορούσαμε, βάλαμε τα δυνατά μας και το αποτέλεσμα;

Τα πιθανά αποτελέσματα είναι τα εξής:

• Επιτυχία: η επιτυχία λοιπόν... για να τα καταφέρουμε σημαίνει είτε ότι προσπαθήσαμε πάρα πολύ είτε ότι ο στόχος που βάλαμε ήταν πολύ εύκολος είτε ότι είχαμε τα απαραίτητα μέσα για να πετύχουμε. Τέλος πάντων, επιτυχία σημαίνει χαρά, ευτυχία, ανταμοιβή του κόπου μας, όλα θετικά!
• Αποτυχία: (πω, πω... και τι δεν έχω να πω για την αποτυχία...) Η αποτυχία λοιπόν... για να αποτύχουμε σημαίνει είτε ότι δεν προσπαθήσαμε όσο έπρεπε είτε ότι ο στόχος που βάλαμε ήταν ακατόρθωτος είτε ότι ο ίδιος ο στόχος έκανε την κουτσουκέλα.. Τι θέλω να πω; Ας τα πάρουμε όλα ένα-ένα. Καταρχάς δεν μπορούμε να πούμε ότι η αποτυχία ενός στόχου σημαίνει απογοήτευση και στεναχώρια αμέσως. Αυτό που πρέπει να τονίσω είναι ότι πιστεύω πως υπάρχουν διάφορα είδη αποτυχίας. Ας πω όσα μου 'ρθουν τώρα:

1. Ολική αποτυχία, δηλαδή... το λέει και από μόνη της η λέξη, θέλαμε να πετύχουμε το 10 στον στόχο(εκείνο το πράγμα που έχουν στη σκοποβολή) και τελικά πετύχαμε το καημένο το πουλάκι που πετούσε από πάνω! Δυστυχώς κάτι τέτοιο σημαίνει πλήρης απογοήτευση που δύσκολα ανατρέπεται...
2. Αδιάφορη αποτυχία, (αυτό πάει πακέτο με έναν αδιάφορο στόχο φυσικά...), δηλαδή αυτό που θέλαμε να πετύχουμε ήταν τόσο μηδαμινό, ακόμη και για εμάς, που είτε τα καταφέρναμε είτε όχι θα ήταν το ίδιο και το αυτό! Τις περισσότερες φορές αυτό συνοδεύεται από πλήρη αδιαφορία.
3. Αποτυχία.? τι σημαίνει αυτό?... ας ευχηθούμε αυτό να μην συμβεί σε κανέναν... είναι για τις περιπτώσεις που θέλαμε παθιασμένα αυτόν τον στόχο, δεν το καταφέραμε, αλλά δεν θέλουμε να το συνειδητοποιήσουμε, ζούμε στον δικό μας κόσμο, νομίζουμε ότι τα καταφέραμε, χαιρόμαστε χωρίς νόημα, μετά από καιρό αντιλαμβανόμαστε την αλήθεια, στεναχωριόμαστε όσο ποτέ, κατάθλιψη, απογοήτευση.(ίσως έχει και συνέχεια αλλά φοβάμαι να την γράψω...)
4. Αποτυχία αλλά ελπίδα..! λοιπόν εδώ και καιρό έτσι ήμουν, είναι για όταν όλοι μας λένε ότι αποτύχαμε και εμείς απλά κλείνουμε τα αυτάκια μας και δεν ακούμε κανέναν. Είναι για τους αισιόδοξους (και λίγο χαζούς). Βέβαια μετά καταλαβαίνουμε την αποτυχία (καμιά φόρα με σκληρό τρόπο) και ανάλογα το άτομο η αντίδραση, ίσως ένας ελαφρύς πόνος, ίσως ένας σκληρός.

Τέλος πάντων τώρα δεν μου έρχονται άλλα, θα μου ήταν ευχάριστο αν κάποιος έχει στο μυαλό του κάτι που θέλει να συμπληρώσει να το γράψει από κάτω=)

Αυτό που θέλω να τονίσω αυτή τη στιγμή είναι το τι κάνουμε μετά... Μετά την επιτυχία ένα πάρτι δεν θα ήταν κ άσχημη ιδέα, αλλά μετά την αποτυχία; To πρώτο που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση, αν αυτό που δεν καταφέραμε ήταν κάτι ασήμαντο δεν θα μας  είναι δύσκολο να προχωρήσουμε παρακάτω, όμως αν ήταν κάτι σημαντικό; Λοιπόν ξαναλέω ότι πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το τι πραγματικά συμβαίνει.. Νομίζω ότι σε κάθε περίπτωση αυτό που πρέπει να γίνει είναι να σκεφτούμε το ΓΙΑΤΙ. Γιατί αποτύχαμε; Tι κάναμε λάθος; Τι πήγε στραβά; Αφού απαντήσουμε στο μεγάλο γιατί συνεχίζουμε. Η ζωή δεν τελειώνει σε έναν αποτυχημένο στόχο. Βάζουμε έναν καινούριο και δεν ξανακάνουμε το ίδιο λάθος του παρελθόντος, κάτι νέο άλλωστε θα μας ανανεώσει και πιθανότατα θα μας κάνει να ξεχαστούμε κι όλας. Συνεχίζω, κάνουμε τα αδύνατα δυνατά και με λίγη περισσότερη προσπάθεια εύχομαι την επιτυχία..!

*Να πω την στραβή αλήθεια, τώρα που το ξαναδιαβάζω, μήπως έπρεπε να δώσω τίτλο αποτυχία...???

Τελικά τι αξίζει;

Τί αξίζει πιο πολύ είναι η σωστή ερώτηση βέβαια. Κι αυτό γιατί πόλλα αξίζουν, απλά εμείς με τις επιλογές μας αποφασίζουμε τι είναι πιο σημαντικό. Αλήθεια τι είναι; Φίλοι, οικογένεια, αγάπη, έρωτας, μαθήματα-σπουδές, το αύριο, τι θα γίνει σε μερικά χρόνια; Πριν είχα πάει μια βόλτα εδώ στην περιοχή κατάλαβα ότι που βλέπεις στα στενάκια του κέντρου είναι ανήμποροι άνθρωποι να σε παρακαλάν για λίγο έλεος ή να ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι να ζήσουν, λίγο φαγητό, ένα ρούχο. Ναί, μου δημιουργήθηκαν τύψεις.. όχι επειδή δεν βοήθησα κανέναν τους, αλλά γιατί όλοι οι άνθρωποι τριγύρω μου όλο παραπονιούνται και στεναχωριούνται για μαλακίες. (Να μην παραλείψω να πω ότι και εγώ είμαι μέσα σε αυτούς) Αυτό που ακούω είναι να σκάει όλη η παρέα μου για τα γκομενικά μας, ενώ οι άλλοι δίπλα δεν έχουν να φάνε και βλέπω κάτι τέτοια και απογοητεύομαι για το πόσο ανόητη είμαι και εγώ και όλοι. Υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα που πραγματικά αξίζουν την προσοχή μας. Ποιά; ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ. Οκ δε λέω να δώσουμε και λίγη προσοχή στα προβλήματα μας αλλά δεν πρέπει να γίνονται το επίκεντρο της ζωής μας, έτσι δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι...