Σάββατο 21 Μαΐου 2011

Τελικά τι αξίζει;

Τί αξίζει πιο πολύ είναι η σωστή ερώτηση βέβαια. Κι αυτό γιατί πόλλα αξίζουν, απλά εμείς με τις επιλογές μας αποφασίζουμε τι είναι πιο σημαντικό. Αλήθεια τι είναι; Φίλοι, οικογένεια, αγάπη, έρωτας, μαθήματα-σπουδές, το αύριο, τι θα γίνει σε μερικά χρόνια; Πριν είχα πάει μια βόλτα εδώ στην περιοχή κατάλαβα ότι που βλέπεις στα στενάκια του κέντρου είναι ανήμποροι άνθρωποι να σε παρακαλάν για λίγο έλεος ή να ψάχνουν στα σκουπίδια να βρουν κάτι να ζήσουν, λίγο φαγητό, ένα ρούχο. Ναί, μου δημιουργήθηκαν τύψεις.. όχι επειδή δεν βοήθησα κανέναν τους, αλλά γιατί όλοι οι άνθρωποι τριγύρω μου όλο παραπονιούνται και στεναχωριούνται για μαλακίες. (Να μην παραλείψω να πω ότι και εγώ είμαι μέσα σε αυτούς) Αυτό που ακούω είναι να σκάει όλη η παρέα μου για τα γκομενικά μας, ενώ οι άλλοι δίπλα δεν έχουν να φάνε και βλέπω κάτι τέτοια και απογοητεύομαι για το πόσο ανόητη είμαι και εγώ και όλοι. Υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα που πραγματικά αξίζουν την προσοχή μας. Ποιά; ΟΤΙ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ. Οκ δε λέω να δώσουμε και λίγη προσοχή στα προβλήματα μας αλλά δεν πρέπει να γίνονται το επίκεντρο της ζωής μας, έτσι δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι... 

 

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

" Οκ δε λέω να δώσουμε και λίγη προσοχή στα προβλήματα μας αλλά δεν πρέπει να γίνονται το επίκεντρο της ζωής μας, έτσι δεν θα είμαστε ποτέ ευτυχισμένοι... "

Πολύ σωστή! Και γω στεναχωριέμαι και νιώθω τύψεις όταν βλέπω ότι κλαίγομαι για τελείως ασήμαντα πράγματα και άλλοι δεν έχουν να φάνε. Το κακό όμως είναι ότι η αντίδραση της πλειοψηφίας είναι: " Έχω και δικά μου προβλήματα. Δεν μπορώ να ασχολούμαι μαζί τους".

Ελπίζω να αλλάξουμε... ( μαζί και γω γιατί ποτέ δεν θα έβγαζα έξω τον εαυτό μου)

Manolog3 είπε...

Ολα ειναι μια αλυσιδα με ανομοιομορφους κρικους, χωρις φαι Ζωη δεν γινεται, ομως δεν γινεται και χωρις Ερωτα.

Το θεμα ειναι να προσπαθησουμε να κανουμε τον κοσμο μας καλυτερο, ο καθενας οπου και οπως μπορει, αρκει να προσπαθησει. Σημασια δεν εχει αν τα καταφερες η οχι, η Ζωη δεν ειναι video game, σημασια εχει να μην εισαι αμετοχος στην ολη κατασταση.

Hitori Tana είπε...

Είναι κρίμα πόση αναισθησία και αναλγησία κρύβει η μίζερη καθημερινότητά μας, τη στιγμή που τόσα άλλα πλάσματα σ'αυτό το σύμπαν υποφέρουν από ζωτικά προβλήματα.

Το θέμα του καλοκαιριού για μερικούς: πώς θα χάσω το πεντάκιλο για τις διακοπές, για άλλους: πώς θα βρώ ένα κομμάτι ψωμί να φάω σήμερα.